25 Ağustos 2010 Çarşamba

...


Ben yaşadıklarımın hiçbirini unutmam.
Ama evet ! yeri gelir susarım.
Canımı çok yakan şeyler olur ama yinede susarım, tükenirim.
Buna izin de veririm aslında..
Salaklığımdan mı? Hayır!
...
Ben kimseye ''GİT'' de demem, diyemem.
O kişi vazgeçilmez olduğundan mı? Hayır.
Ona o kadar şeye rağmen,o kadar değer veririm ki, hergün yaptıklarına utansın diye.
Ama bir gün öyle bir giderim ki;
Kaybedeceğim hiçbir şey olmaz!


Sunay Akın

5 yorum:

  1. Evet yeri geldiğinde susmalı insan. Bazen suskunluk en büyük ceza olur

    YanıtlaSil
  2. susma olgunluktur, verilebilecek en büyük ceza, kendini dinlemenin en güzel yoludur.. sevgiler :)

    YanıtlaSil
  3. sunay akın..

    hep hayatın izlerini taşıdığını söyler dururum,hep şu anı anlatır gibi..

    ve içimizdeki 'susmak' tabirini nasıl da tercüme etmiş..
    aynen böyle evet..aynen böyle..

    YanıtlaSil
  4. Bak bir de Mevlana ne demiş;Biz dile söze bakmayız. Gönüle hale bakarız. Edep bilenler başkadır, canı, ruhu yanmış aşıklar başka... (Hz. Mevlana)
    Sevgiler

    YanıtlaSil
  5. cok güzel bi yazi bu !! nilayin dedigi gibi suskunlukta bi cevaptir ve karsindakini rahatsiz edebilir ve ona ders verebilir...

    YanıtlaSil