Hachiko

İilk olarak, bir kaç yıl önce gelen bir mail yoluyla okumuştum hikayesini.Ben de ''Kanada Kurdu'' cinsi köpeğimi 3 yıl önce kaybetmiştim o zamanlar.
Çok hüzünlü...çok etkileyici...ama bir o kadar köpeklerin nasıl sadık ve sevgi dolu yaratılmış olduklarını gösteren bir hikayesi var Hachiko'nun... Hachiko

1924 yılında Tokyo Üniversitesi'nde profösör olan Hidesabura Ueno, Akita cinsi beyaz, erkek bir yavru alır kendine.Japonca'da ''sekiz tane'' anlamına gelen ''Hachiko'' koyar yavrunun adını...

Her sabah işe gitmek için, evden metroya yürüyen sahibine eşlik eder Hachiko.Metronun dış kapısından sahibini yolcu ettikten sonra tekrar eve döner.

Bir süre sonra, dönüş saatinde metronun çıkışında kendisini bekler bulur profösör ve çok şaşırır.Dönüş saatini hesaplamış ve aynı yolu kullanacağını düşünerek, onu karşılamaya gelmiştir bu akıllı köpek.

Ondan sonraki bir yıl boyunca her sabah sahibini metroya götürdü ve her akşam metro çıkışında karşıladı Hachiko.Hiç saatini şaşırmadı...

Ama bir akşam metrodan çıkmadı sahibi, gözleri metronun çıkışında bütün gece bekler...bir sonraki gece...bir sonraki...inatla bekler...Sahibi kalp krizi geçirip ölmüştür...Hachiko gecelerce bekler Shibuya metrosu'nun çıkışında.Tam 10 yıl boyunca...

12 yaşında 8 Nisan'da metronun çıkış kapısında ölür...

Japonlar sadakat ve hayvan sevgisinin sembolü olarak kısa bir süre sonra Shibuya İstasyonu'nun kapısına heykelini dikerler...İkinci dünya savaşında tahrip olan heykelin yerine 1948 de yenisini yaparlar.

Bugün Shibuya İstasyonu'nun o kapısı Hachiko çıkışı olarak adlandırılır ve en önemli buluşma merkezlerinden biridir.

Her yıl 8 Nisan'da hayvanseverler heykel'in önünde toplanıp, Hachiko'yu anarlar.

1987 yılında hikayesi Japonlar tarafından film yapılmış.

En son Yönetmenliğini Lasse Hallström'ün yaptığı ve sahibini Richard Gere'in oynadığı 2009 yapımı bir filmi daha var Hachiko'nun...(Hachico-A Dog's Story)

Nasıl seyredeceğim bilmiyorum...ama duruyor...belki bir gün...